Beautiful Liar , Cowardly Liar
PS. เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับศิลปินนะคะ
เป็นชายxชายน้อ และดราม่านะคะ ไม่ชอบกดปิดเลย^^
…This Beautiful Lie
My one last lie to you
นี้เป็นคำโกหกที่แสนงดงาม
นี้เป็นคำโกหกสุดท้ายของผมเอง…
“มาแล้วเหรอ”
เวลายามเย็นในสวนสาธารณะใหญ่
เสียงนุ่มทุ้มที่แผ่วเบาจนแทบจะกลืนไปกับเสียงลมพัดรอบตัวดังขึ้นทันทีที่เห็นคนที่รอเดินมาถึง
ร่างสูงบนม้านั่งตัวยาวขยับตัวขึ้นเพียงนิดเพื่อให้อีกคนเดินมานั่งได้
“พี่แทคอุนเรียกผมมามีอะไรหรือเปล่า
ไหนพี่บอกไม่ค่อยว่างไง”
เสียงหวานถามกลับอย่างสงสัย
ใบหน้าน่ารักส่งยิ้มสวยกลับไปให้ ดวงตาคู่สวยปิดลงเมื่อเจ้าของมันยิ้มกว้างให้กับคนข้างตัว
ลักยิ้มที่ปรากฏชัดยิ่งขับให้ใบหน้าหวานดูสวยหวานมากยิ่งขึ้น
“ฉันมีเรื่องสำคัญต้องบอก”
เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างเคร่งเครียด
ใบหน้าเรียบนิ่งฉายแววจริงจังจนคนมาใหม่หันมาตั้งใจฟังอย่างสนใจ ดวงตาคู่หวานฉายแววสงสัยจนคนมองอดนึกเอ็นดูท่าทางแบบนั้นไม่ได้
ฮงบินน่ารัก จนเขากลัวที่จะทำร้าย และน่ารักจนเขาอยากปกป้องไว้
“หึ
ทำหน้าแบบนั้นทำไม ก็แค่จะพาไปดูหนังเรื่องที่อยากดูเฉยๆเอง”
แทคอุนหลุดเสียงหัวเราะออกมาเพียงนิด
ก่อนจะพูดต่ออย่างอดเอ็นดูคนตรงหน้าไม่ได้
มือใหญ่ยกขึ้นขยี้กลุ่มผมนุ่มหลายทีจนเจ้าของผมเริ่มหันมาทำหน้างอนอย่างไม่ชอบใจ
“ไม่ต้องมาจับเลยนะ
เดี๋ยวนี้แกล้งกันแบบนี้เหรอพี่”
ร่างบางลุกขึ้นจากม้านั่งอย่างรวดเร็ว
ขาเรียวก้าวหนีไปตามทางเดินอย่างอดน้อยใจที่โดนแกล้งไม่ได้
เดือดร้อนให้คนขี้แกล้งในคราแรกต้องรีบเดินตามง้องอนจนคนที่เดินผ่านไปมายิ้มไปกับความน่ารักของคนทั้งคู่
¨¨¨¨¨¨Beautiful Liar¨¨¨¨¨¨
…even if it hurts
i hide myself under a mask to
hide the truth
ถึงแม้มันจะเจ็บเจียนตายก็ตาม
ผมซ่อนตัวผมเองไว้ได้หน้ากากก็เพื่อคุณ..
“โอ้ย
เมื่อกี้พี่ได้ดูฉากที่พระเอกพยายามซ่อนตัวจากผู้ร้ายไหม ใจผมนี่เต้นตามเลยล่ะ”
ทันทีที่ออกมาจากโรงภาพยนตร์ขนาดใหญ่
เสียงหวานของคนที่ได้ดูหนังที่ตัวเองชอบก็เล่าเรื่องราวออกมาไม่หยุด
เหมือนกับว่าแทคอุนไม่ได้ดูด้วยซ้ำ มือเล็กยังคงถือแก้วน้ำอัดลมแก้วใหญ่กับถังป็อบคอร์นที่เหลือเกินครึ่งเอาไว้
“ฉันก็ดูนะ”
“พี่นะชอบหลับประจำเลย
ต่อให้เลือกเรื่องที่พี่อยากดูพี่ก็ชอบหลับ อ้อ แล้วยังจะไม่ช่วยผมกินขนมพวกนี้อีก
ใจร้ายชะมัด”
ไม่รอให้อีกคนได้เถียงกลับ
ฮงบินก็บ่นออกมายาวเหยียด ปากเล็กยื่นออกมาน้อยๆอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินเอาของในมือไปทิ้งลงถังขยะในจุดทางออกจากโรงภาพยนตร์
“ขี้บ่นนะเรา”
“เรียบร้อย
ต่อไปเรา อืม ผมไปส่งพี่ดีกว่าเนอะ”
เสียงหวานหันกลับมาพูดกับคนที่อยู่ข้างตัวอย่างเพิ่งนึกได้
ขาเล็กก้าวไปตามทางเดินริมถนนและทำเพียงมองบรรยากาศรอบตัวเงียบๆ
“พี่รู้ไหม
ผมเหงานะ”
หลังจากปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบคลุมทั้งพื้นที่มานานหลายนาที
ฮงบินก็ค่อยๆพูดออกมาเสียงสั่น
ใบหน้าน่ารักก้มต่ำมองเพียงแค่พื้นของทางเดินที่ตัวเองกำลังเดินอยู่
“พี่เงียบมาก
เย็นชาที่หนึ่ง ชอบเอาใจผม ตามใจจนผมเคยตัวที่มีพี่อยู่ด้วย...”
“แต่พี่รู้ไหม
พี่น่ะใจร้ายที่สุดเลย”
ฮงบินหยุดอยู่กับที่เมื่อถึงที่หมาย ดวงตาคู่สวยแดงก่ำและเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาสีใส
เสียงหวานพยายามพูดต่อแม้ว่ามันจะสั่นไหวจนน่าสงสาร
“พี่น่ะ...ฮึก...พี่รักผมเกินไป
ถ้าวันนั้น...”
มือเล็กปิดปากตัวเองแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น
ไหล่เล็กลู่ลง ร่างทั้งร่างสั่นเบาๆไปกับแรงสะอื้นที่ฮงบินพยายามหยุดมันเอาไว้
“พี่ใจร้าย
ใจร้ายที่สุด”
ร่างบางทรุดนั่งลงบนพื้นอย่างน่าสงสาร
มือเล็กพยายามปัดไล่น้ำตาที่ไหลอาบใบหน้า
แต่กลับไร้วี่แววที่น้ำตามากมายจะหยุดไหลออกมา ดวงตาคู่สวยที่แดงก่ำมองภาพตรงหน้าอย่างเสียใจ
“ถ้าแค่วันนั้นผมไม่โง่แบบนั้น
พี่จะต้องอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้”
ฮงบินตวาดลั่นอย่างเจ็บใจ
มือเล็กไล่เบาๆตามรูปภาพขนาดเล็กที่แปะเอาไว้หน้าตู้กระจกราวกับว่ากลัวคนในภาพจะจางหายไป
“รอยยิ้มแบบนี้
แววตาแบบนี้ ทำไมผมเห็นมันได้แค่ไม่นานนะ”
ร่างบางร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว
มือเล็กกำเสื้อตรงช่วงหน้าอกเอาไว้แน่น
เสียงร้องไห้ดังไปทั่วทั้งตัวอาคารจนคนที่เดินตามมาได้แต่ยืนนิ่งอย่างอดสงสารไม่ได้
“ฮงบินพอเถอะ
นายต้องยอมรับความจริงได้แล้วนะ”
“ทำไม
ทำไม”
ฮงบินยังคงถามย้ำๆอยู่แบบนั้น
ถึงแม้ว่าแจฮวานที่เดินเข้ามาหาจะประคองตัวเขาขึ้นมาจากพื้น
ดวงตาคู่สวยบวมซ้ำจนดูน่าสงสาร
“ฮงบิน
ตั้งสติ แทคอุนไม่มีทางดีใจถ้านายจะยังเป็นแบบนี้อยู่”
แจฮวานเขย่าไหล่น้องชายตัวเองอย่างอดกังวลไม่ได้
ดวงตาคู่สวยมองหน้าน้องชายอย่างสงสารจับใจ
“พี่แจฮวาน
ถ้าผมยิ้มเขาจะดีใจเหรอ ผมทำไม่ได้ เรายังไม่ทันได้ไปดูหนังเรื่องนั้นด้วยกันเลยนะ
ยังไม่เคยไปทะเลด้วยกันตามที่สัญญา...”
เสียงหวานที่ขาดห้วงพยายามพูดออกมายาวเหยียด
ร่างบางทิ้งตัวลงกับพื้นอย่างเหนื่อยอ่อน ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านไปด้วยแรงสะอื้น
“ฮงบินเชื่อพี่
แทคอุนไม่ได้อยากช่วยแล้วให้นายมาร้องไห้แบบนี้ แทคอุนช่วยเพราะอยากให้นายรอด
เขาช่วยเพราะเขารักนายนะ”
แจฮวานยังคงปลอบน้องชายตรงหน้าซ้ำๆ
มือเรียวลูบแผ่นหลังของฮงบินหลายรอบจนคนที่นั่งร้องไห้ไม่หยุดเริ่มนิ่งลง
แต่มือเล็กยกคงกำเสื้อตัวเองเอาไว้แน่นอย่างอดทน
…its a beautiful pain letting
everything go
it kills me inside but I fake a smile
put on a poor disguise the weight I carried is now gone
it kills me inside but I fake a smile
put on a poor disguise the weight I carried is now gone
So please don’t worry anymore
oh I’m
มันเป็นความเจ็บปวดที่งดงาม ปล่อยคุณจากไป
ผมจำเป็นต้องทำร้ายตัวเอง กลืนน้ำตาของผมลงไป
และใส่หน้ากากยิ้มให้คุณ ตอนนี้ผมรู้สึกโล่งอกมากๆ
ได้โปรดอย่างกังวลอะไรเกี่ยวกับผมอีกนะ…
“พี่แทคอุน...วันนี้เราได้ดูหนังด้วยกันแล้วนะ
ผมสนุกมากเลย พรุ่งนี้ผมจะมาหาอีกนะ”
ฮงบินค่อยๆมองตู้กระจกที่เก็บดอกไม้สำหรับญาติที่มาเยี่ยม
เสียงหวานพยายามปรับให้นิ่งที่สุด มือเล็กลูบบนรูปภาพช้าๆราวกับจะบอกคนตรงหน้า
ใบหน้าหวานยิ้มออกมาใบแบบที่ฮงบินรู้ดีว่าแทคอุนชอบรอยยิ้มของตัวเองมาแค่ไหน
“ผมรักพี่นะ”
เสียงหวานพูดออกมาแผ่วเบา
ทว่าชัดเจนในความรู้สึกของทุกคนที่ได้ยิน ใบหน้าหวานยิ้มออกมาจนเต็มแก้ม
ถึงแม้ว่าน้ำตาสีใสจะเริ่มไหลลงมาอีกรอบ
แจฮวานทำได้เพียงดึงน้องชายเข้ามากอดจนแน่น
มือเรียวยังคงลูบหลังน้องชายเพื่อปลอบใจอยู่แบบนั้น ความชื้นที่สัมผัสได้ผ่านเนื้อผ้าทำให้แจฮวานรู้ดีว่าน้องชายกำลังพยายามกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นมากแค่ไหน
เสียงสะอื้นเงียบลงพร้อมๆ
กับร่างของฮงบินที่ทิ้งตัวลงมาเพราะหมดสติ
แจฮวานรีบประคองน้องชายเอาไว้แน่นเพื่อจะพาเดินออกไปขึ้นรถ จากวันที่จะมีความสุข
วันนั้นกลับมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ฮงบินรอด รอดมาเพราะแทคอุนที่เข้าไปช่วยเอาไว้
“นายอวยพรน้องฉันอยู่ใช่ไหม
อ่า อยู่บนนั้นคอยดูน้องฉันอยู่ใช่หรือเปล่า..”
แจฮวานพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบของอาคาร
ร่างเพรียวโค้งต่ำให้กับตู้กระจกตรงหน้า ดวงตาคู่สวยสั่นไหวนิดๆอย่างอดสงสารคนทั้งสองไม่ได้
“ขอบคุณนะแทคอุน
ขอบคุณที่รักฮงบินมากขนาดนี้”
I’m a beautiful…
No, a cowardly liar
ผมน่ะ เป็นคนที่โกหกเก่ง...
ไม่สิ คนโกหกที่แสนขี้ขลาด
¨¨¨¨¨¨END¨¨¨¨¨¨
สกรีมหรืออะไรที่แท็ก #เชนอัพเลบิน เลยค่ะ
ถ้าเมนชั่นมิ้นด้วยก็ได้นะ แท็กโหลดไม่ค่อยขึ้นอ่ะค่ะ
ถ้าเมนชั่นมิ้นด้วยก็ได้นะ แท็กโหลดไม่ค่อยขึ้นอ่ะค่ะ
Talk: ลง 14/02/16
ไม่มีคำแก้ตัวเลย
วาเลนไทน์แบบนี่มิ้นใจร้ายมากที่ทำเรื่องแบบนี้ออกมา ขอโตดดด
เป็นเรื่องแรกที่แต่งและยอมรับว่าดราม่า เพราะเขาไม่คู่กันอ่า ถ้ายังไงเม้นหรือแท็กได้นะ
แท็กถ้าเมนชั่นมิ้นไปด้วยก็ได้เพราะทวีตโหลดแท็กไม่ค่อยขึ้นเลยช่วงนี้
ไปแล้วค่ะ
รักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแฟนคลับ รักคนอ่านทุกคนน้อออ^^
ทวีตมิ้นค่ะ จิ้มๆๆๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น